Jo sóc, de tots, el peix més dissortat:
no hi ha un peix clau en tot el mar salat.
Ni menys un peix mirall o un peix paret
o un peix enclusa per picar-hi en fred.
Jo ja em conformaria amb un peix dit
per deixar-hi estampat un sangtraït.
Abans, almenys, tenia un sabatot
que aporrinava com un tabalot.
Però me’l va pescar un pescador brut.
Ves què vols dir-li! –Bon profit, ganut!